Edukacja kulturalna w liceum stymulatorem autokreacji mlodziezy

Zwrot w strone edukacji kulturalnej jako podstawy autokreacji jest efektem wieloletnich pasji naukowo-badawczych autorki. Pierwotnie koncentrowaly sie one wokol analiz teoretycznych, dotyczacych powinowactwa, korelacji sztuk na przestrzeni epok, polaczonych z proba dopracowania koncepcji metodycznej przedmiotu wiedza o kulturze. Poklosiem tych poszukiwan jest przekonanie, ze podstawa autokreacji powinno byc w edukacji kulturalnej eksponowanie i zderzanie wzorow, konwencji bycia czlowiekiem, w perspektywie dziejowej, umozliwiajacej dokonanie wyboru, w kontekscie bogatych doswiadczen i poglebionej refleksji nad kondycja ludzka w calej jej rozciaglosci. Przekonaniu temu towarzyszy rowniez swiadomosc koniecznosci podejmowania takich badan, ktore nie powielaja gotowych schematow i modeli, ale dostarczaja poglebionej refleksji nad sposobami edukacyjnego ksztaltowania i podnoszenia ludzkiej kondycji. Stad tez zwrot w badaniach w kierunku podejscia jakosciowo-ilosciowego. Prezentowana w ksiazce weryfikacja autorskiej koncepcji nauczania wiedzy o kulturze w kontekscie autokreacji mlodziezy licealnej - rozwijania jej kompetencji aksjologicznej i autokreacyjnej, stanowiaca naczelny cel podjetych badan, wymagala przelozenia przyjetych zalozen teoretycznych na rozwiazania dydaktyczne, na praktyke edukacyjna. W efekcie proponowana koncepcja stanowi przyklad zastosowania w praktyce szkolnej humanistycznego modelu procesu dydaktyczno-wychowawczego.