Kapital i kapitalizm XXI wieku

W eseju zatytulowanym Kapital i kapitalizm XXI wieku, z jednej strony George Reisman wytyka Piketty'emu bledy i niewiedze, z drugiej zas wyjasnia przyczyny, dla ktorych stanowisko takie nie jest odosobnione. We wspolczesnym swiecie, podzielaja je, w jednakowych proporcjach: ignoranci ekonomiczni, ludzie zawodowo owladnieci idea rownosci, a zwlaszcza wszelkiej masci zawistnicy. Do pierwszej grupy nalezy glownie ta czesc swiata akademickiego, ktoremu po prostu nie chce sie uczyc i konfrontowac z nowymi pogladami, juz to z lenistwa, juz ze strachu przed konkurencja, ktora moglaby ujawnic ich niewiedze. Druga grupe stanowia ludzie, ktorzy z idei, a raczej z iluzji egalitaryzmu zyja, robia wiec wszystko, aby stary wygodny dla nich porzadek, zwyczajnie, nie zmienial sie. Naleza do niej intelektualiscie nie-ekonomiczni. Glownie jednak politycy i biurokraci. Grupe trzecia, najliczniejsza, stanowia masy darmozjadow i nieudacznikow, ktorzy wola sami nie miec, byleby inni tez nie mieli. W lagodnej wersji mowi sie o takich: pies ogrodnika. Dzieki tym ludziom, ksiazki takie jak omawiany Kapital XXI wieku, ale i Doktryna szoku, czy Koniec pracy staja sie bestsellerami, o ktorych mowi caly swiat, od Stanow Zjednoczonych przez Watykan, po Pekin, jako ze niechec do systemu opartego na pracy, gospodarnosci i wolnosci nie zna granic.