Kazania 1895-1906

Ozjasz (Abraham Jo szua) Thon urodzil sie we Lwowie w 1870 r. Od wczesnej mlodosci byl zagorzalym aktywista syjonistycznym. W 1890 r. przeprowadzil sie do Berlina, aby tam rozpoczac studia filozoficzne i socjologiczne, ktore zakonczyl uzyskujac tytul doktora. Podczas pobytu w Berlinie uczeszczal takze do Instytutu Nauk Judaistycznych i otrzymal tytul rabina. W czasie studiow przylaczyl sie do zwolennikow Teodora Herzla, ktoremu pomagal przy organizacji Pierwszego Kongresu Syjonistycznego. W 1897 roku przyznano mu rabinat Krakowa w Postepowej Synagodze Tempel, ktory piastowal az do smierci w 1936 roku. Czlonkowie jego gminy, zasymilowani Zydzi, choc nie byli wowczas antysyjonistami, krytycznie odnosili sie do koncepcji stworzenia panstwa zydowskiego. Pomimo tego Thon w kazaniach nigdy nie ukrywal swoich syjonistycznych pogladow. W 1919 roku wybrano go na posla do pierwszego polskiego Sejmu. Niniejsza antologia jego kazan z lat 1895-1906 po raz pierwszy opublikowana byla w 1938 roku. To wielka zasluga wydawnictwa Austeria, ze podjelo sie wydania tych kazan po tak wielu latach. Ksiazka ta stanowi bardzo wazna pozycje dla wspolczesnego czytelnika. Ukazuje Ozjasza Thona jako religijnego a zarazem liberalnego Zyda, mysliciela i czlowieka czynu, filozofa i rabina, zagorzalego syjoniste a jednoczesnie entuzjastycznego zwolennika polskiego jezyka i literatury. Osobowosc skomplikowana, laczaca w sobie pozorne sprzecznosci, ale faktycznie dajaca przyklad na jedyne w swoim rodzaju polsko-zydowskie wspolistnienie. Shoshana Ronen Zaklad Hebraistyki UW