Opowiesci na werandzie

Ksiazka zawiera wybor tekstow z literatury suahili. Zamieszczone w tym zbiorze utwory sa dzielami anonimowymi. Zebrane utwory reprezentuja nurt literatury popularnej, charakterystycznej dla XIX wieku i okresow wczesniejszych, kiedy jezyk suahili zapisywany byl jeszcze alfabetem arabskim i kiedy wiele form tworczosci literackiej kwitlo przede wszystkim w zywym przekazie ustnym. W zbiorze zamieszczono przyklad dluzszej przypowiesci w formie poematu oraz kilka zroznicowanych pod wzgledem objetosci i charakteru utworow prozatorskich okreslanych w suahili mianem hadithi, choc niektore ich typy mialy bardziej szczegolowe nazwy gatunkowe zblizone do polskich terminow jak 'basn', 'facecja' itp. Hadithi funkcjonowaly zasadniczo w obiegu ustnym, rozprzestrzeniane wsrod rodziny i przyjaciol podczas wieczornych spotkan na przydomowych werandach zwanych baraza. Ze wzgledu na prosty jezyk i forme oraz elementy ludyczne, oratura tego rodzaju przeznaczona byla dla szerokiego kregu odbiorcow i kazdy sluchacz i sluchaczka, niezaleznie od wieku, pochodzenia czy wyksztalcenia, znalezc mogl w niej tresc, nauke lub rozrywke na miare swoich mozliwosci intelektualnych i upodoban. W zbiorze zamieszczono przeklady wraz z oryginalnymi tekstami w jezyku suahili. Taka prezentacja sluzyc moze Czytelnikom uczacym sie tego jezyka, ale rowniez wszystkim innym, ktorzy ciekawi sa jego brzmienia i rytmu suahilijskiej poezji.