Teologia polityczna 2

Do dzis kontrowersyjny ze wzgledu na epizod nazistowski Carl Schmitt (1888-1985), niemiecki filozof prawa i konstytucjonalista, mial wyraziste poglady prawicowego krytyka republiki weimarskiej, demokracji i II soboru watykanskiego. Zaznaczyl tez swoja obecnosc na polu teologii, ktora jednak, choc byl gorliwym katolikiem, zawodowo sie nie zajmowal. Pojecie politycznej teologii, ktore spopularyzowal w latach 20. XX wieku, zrobilo swiatowa kariere, choc niekoniecznie w takim sensie, w jakim rozumial je sam Schmitt. W niniejszej ksiazce z 1969 roku autor polemizuje ze znana rozprawa teologiczna z lat 30. XX wieku odrzucajaca sama mozliwosc teologii politycznej, przez ktora rozumie sie tu uwiklanie Kosciola chrzescijanskiego w zwiazki z wladza swiecka, czego wyrazem byl np. w sredniowieczu "cezaropapizm". Ta konkretna tematyka jest okazja do podjecia uniwersalnej dyskusji o Augustynskiej idei dwoch panstw, panstwa Bozego i panstwa doczesnego, sacerdotium i regnum, o zadaniach chrzescijanina w swiecie. Taki sens ma politische Theologie: nie tyle jakis dzial teologii, "teologia" polityczna, ile raczej "polityczna" teologia - religia w polis, civitas, doczesnym "miescie" czlowieka.