Wspolczesna przestrzen edukacyjna Tom 1

Dyferencjacja wiedzy naukowej i cechujaca pedagogike subdyscyplinarnosc powoduja, ze obowiazkiem wspolczesnych badaczy zajmujacych sie naukami humanistycznymi i spolecznymi jest upublicznianie dyskusji inicjowanej w celu precyzowania wiedzy o mniej znanych lub dopiero rozpoznawanych obszarach edukacji. Problematyka przestrzeni edukacyjnej podjeta przez autorow prezentowanych ponizej tekstow wydaje sie byc odpowiedzia na tak sformulowany postulat. Trzeba przy tym zaznaczyc, ze charakterystyczna dla prac zbiorowych poliwalentnosc wiedzy i sposobow jej prezentacji stanowi wyzwanie, ktoremu sprostac powinni redaktorzy naukowi. Dlatego w prezentowanej zbiorowej publikacji poswieconej genezie, przemianom i nowym znaczeniom przestrzeni edukacyjnej wychodzimy od konstatacji, ze przestrzen jako pojecie obecne juz w wielu dziedzinach nauki wciaz nie doczekala sie jednoznacznego zdefiniowania. Mozna jednak przyjac, ze przestrzen w swojej istocie jest wielowymiarowa, a znajdujace sie w niej podmioty i przedmioty wzajemnie na siebie oddzialuja. Z pedagogicznego punktu widzenia istotna dla rozumienia pojecia przestrzeni edukacyjnej wydaje sie perspektywa podmiotu pozostajacego w roznorodnych, skutkujacych jego rozwojem, relacjach z otoczeniem spolecznym. Byc moze, lektura tej ksiazki przyblizy Czytelnikowi odpowiedzi na wiele pytan, m.in.: w jakim stopniu przestrzen edukacyjna jest jej podmiotom narzucana, a w jakim jest przez nie kreowana, w jakich relacjach pozostaja ze soba przestrzen nauczania i przestrzen uczenia sie, jak tworzona jest przestrzen roznych instytucji edukacyjnych etc. Mamy nadzieje, ze takich pytan i owocnych odpowiedzi zrodzi sie wiecej za sprawa kilku glownych watkow, wokol ktorych prowadzili swoja narracje autorzy poszczegolnych artykulow. I tak w czesci pierwszej znalazly sie teksty autorow, ktorzy z roznych perspektyw dokonali rozpoznania skomplikowanego charakteru przestrzeni edukacyjnej. Czesc druga tworza prace autorow koncentrujacych sie na podmiotach pozostajacych w relacjach z przestrzenia edukacyjna. Zgola inna, bo instytucjonalna perspektywe analizowania owej przestrzeni, zaprezentowano w tekstach zamieszczonych w czesci trzeciej. Tom zamyka czesc czwarta, na ktora skladaja sie propozycje eksploracji przestrzeni edukacyjnej. Zainteresowanie srodowiska naukowego omawiana problematyka przeroslo wszelkie oczekiwania i dlatego oprocz tej ksiazki wydano takze drugi tom, do ktorego lektury goraco zachecam. Pozostaje z nadzieja, ze dzielac sie z Czytelnikami zebranymi tekstami, czynimy glebszym wglad w skomplikowana materie edukacji. Wiktor Zlobicki